ការបំពេញបព្វជា ជាបព្វជិត ឬនិយាយជាសាមញ្ញដែលថា ការសាងផ្នួសជាសង្ឃ-សាមណេ គឺជាឧបនិស្ស័យរបស់បុគ្គលដែលជ្រះថ្លាក្នុងព្រះពុទ្ធសាសនា បើទោះជាក្នុងថេរៈវេលាវែងឬខ្លីក៏ដោយ រមែងទទួលបានផលបុណ្យយ៉ាងធំធេង ។ សេចក្តីជ្រះថ្លានៃបុគ្គលមានឧបនិស្ស័យក្នុងការសាងផ្នួស ជាភិក្ខុសាមណេ គង់សិក្សារៀនសូត្រធម៌-វិន័យតាមទីអារាមនានាដោយក្តីអំណត់ព្យាយាម បដិបត្តិជាសាវៈនៃព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធ គឺជាការកម្រណាស់ ដែលបុគ្គលជាទូទៅ មិនងាយអាចអនុវត្តបាននោះទេ ។
សម្តេចព្រះឧត្តមបញ្ញា ដូង ផង់ សមាជិកថេរសភាសង្ឃជាន់ខ្ពស់ នៃព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា មានថេរដីការយ៉ាងដូច្នេះ នៅវត្កឥន្ទបត្តបូរី ហៅវត្តអង្គរខាងជើង នាព្រឹកថ្ងៃចន្ទ ១០រោច ខែភទ្របទ ពស ២៥៦៣ ក្នុងឱកាសកាន់បិណ្ឌវេនទី១០ ត្រូវនឹងទី២៣ ខែកញ្ញា ឆ្នាំ២០១៩ នៅក្នុងឱកាសដែល មហាឧបាសិកាបណ្ឌិត ហ៊ុន សេងនី ជ្រះថ្លាបំបួសកូននាគ ( មាស រ៉ាវុធ ) ជាបុត្របង្កើតនោះ ។
សម្តេចព្រះឧត្តមបញ្ញា ដូង ផង់ មានថេរដីការដែរថា ៖ នេះគឺជាពិធីបំបួស សងគុណមាតាបិតា ដែលពិធីនេះ គឺជាទំនៀមទម្លាប់ព្រពៃណីព្រះពុទ្ធសាសនា ដូនតាខ្មែរគោរពបដិបត្តិជាយូរលង់ណាស់មកហើយ ហើយបច្ចុប្បន្ននេះ ក្នុងសង្គមខ្មែរយើង ពុទ្ធសាសនិកជននៅតែមានជំនឿដក់ជាប់ក្នុងផ្នត់គំនិត និងបានរក្សាប្រពៃណីជំនឿសាសនាមួយនេះ មិនចំពោះថានៅទីក្រុង និគម-ជនបទនោះឡើយ ជារឿយៗតាមទីអារាមនានា មានប្រារព្ធពិធីបំបួសនេះ ដោយជ្រះថ្លាបំផុត ។
ព័ត៌មានជាតិ ថ្មីៗ
ព្រះអង្គមានថេរដីការ បញ្ជាក់ឲ្យដឹងដែរថា ៖ ប៉ុន្តែអ្វីដែលកត់សំគាល់នោះ បូណ្យវិសាខបូជា ដែលជាបុណ្យយ៉ាងធំក្នុងព្រះពុទ្ធសាសនា រាប់ថាជាពុទ្ធានុស្សរណកិច្ចដ៏សំខាន់ អ្នកប្រាជ្ញខាងព្រះពុទ្ធសាសនាបានកំណត់ក្នុងគម្ពីរបឋមសម្ពោធិ ជាមហាមង្គលអភិលក្ខិតកាលនោះ មានមន្រ្តីសង្ឃក្នុងខេត្តសៀមរាប ប្រារព្ធពិធីបំបួសកុលបុត្រកុលធីតាដ៏ធំជារៀងរាល់ឆ្នាំ នៅវត្តអង្គរខាងត្បូង ។
ព្រះគ្រូបញ្ញារង្សីឧត្តមបណ្ឌិត គង់ សុភាព ព្រះចៅអធិការវត្តអង្គរខាងជើង មានសង្ឃដីការថា ៖ ពិធីបំបួសកុលបុត្រ-កុលធីតា សងគុណមាតាបិតា គឺមានលំអានតាំងតែពីក្នុងសម័យពុទ្ធកាល ជាការបួសរៀនបដិបត្តិធម៌វិន័យរយៈពេលខ្លី ឬមធ្យមទៅតាមសទ្ធាចិត្ត និងលទ្ធភាពឱកាសដែលបុគ្គលអាចទទួលយកបាន ក៏ប៉ុន្តែក៏មានន័យតាមកាលវេលាកំណត់ផងដែរ ។
ថេរដីការរបស់ព្រះគ្រូចៅអធិការវត្តអង្គរខាងជើង បញ្ជាក់ថា ៖ ពុទ្ធនិទាន រឿងសុបិន្តកុមារ បានបង្ហាញអំពីអានិស្ឃបុណ្យនៃការបំពេញបព្វជា ជាបព្វជិត នោះគឺដោយអំណាចនៃការសាងផ្នួសរបស់សុបិន្តកុមារ ត្រូវបានជួយសង្គ្រោះមាតា រួចផុតពីកម្មពៀរ ដែលយមទូតនាំយកទៅឋាននរកនោះ ។ អានិសង្ឃបុណ្យនៃការសាងផ្នួសនេះ មិនត្រឹមតែមាននៅក្នុងពុទ្ធនិទាននោះទេ តែវាបានកើតមានរួចហើយ នៅក្នុងសង្គមនៃអ្នកកាន់ព្រះពុទ្ធសាសនា ដែលនោះអាចជាចម្ងល់សម្រាប់សង្គមវិទ្យាសាស្រ្តបច្ចប្បន្ន។ យ៉ាងណាក៏ដោយការពិតក្នុងជំនឿ និងការពិតក្នុងវិទ្យាសាស្រ្ត ជាក់ស្តែងយ៉ាងណានោះ វាជាជម្រើសតាមការវិភាគ-ពិចារណា ដែលអាចទទួលយកបាន ៕
អត្ថបទ និង រូបភាព ៖ ងិន គឹមឡេង
កែសម្រួល៖ អ៊ុន ណារាជ្យ
