នៅថ្ងៃទី១៩ខែធ្នូឆ្នាំ២០១៨អង្គការអ្នកត្រួសត្រាយកម្ពុជាសហការជាមួយរដ្ឋបាលខេត្តនិងខណ្ឌរដ្ឋបាលជលផលនៃមន្ទីរកសិកម្មខេត្តសៀមរាប តាមរយៈគម្រោងថវិការបស់អង្គការវើលហ្វីស(WorldFish)សហការគាំទ្រថវិកាដោយទីភ្នាក់ងារសហរដ្ឋអាមេរិកសំរាប់ការអភិវឌ្ឍន៍ហៅកាត់ថាយូសេដ (USAID) ដើម្បីអនុវត្តគម្រោង«បង្កើនធនធានជលផលតាមវាលស្រែ»បានរៀបចំសិក្ខាសាលាឆ្លុះបញ្ជាំងស្ដីពី«ការអនុវត្តន៍ផែនការគ្រប់គ្រងប្រព័ន្ធជលផលតាមវាលស្រែ រយៈពេលពីរថ្ងៃពីថ្ងៃទី១៩ដល់ថ្ងៃទី២០ខែធ្នូឆ្នាំ២០១៨នៅសណ្ឋាគាររ៉ូយ៉ាល់អេមផាយខេត្តសៀមរាបក្រោមវត្តមានមន្ត្រីនៃនាយកដ្ឋានជលផល និងរដ្ឋបាលខេត្តសៀមរាប ព្រមទាំងសិក្ខាកាមជា អភិបាលស្រុក លោកមេឃុំ និងក្រុមប្រឹក្សាឃុំមេភូមិ ព្រមទាំងគណៈកម្មការសហគមន៍ស្រះជម្រកត្រីទាំង៤៤ដែលកំពុង អនុវត្តន៍ផែនការគ្រប់គ្រងប្រព័ន្ធជលផលតាមវាលស្រែជាច្រើនផងដែរ។
លោក អ៊ុង ច័ន្ទរតនា នាយកអង្គការអ្នកត្រួសត្រាយកម្ពុជា បានមានប្រសាសន៍ថា គម្រោង«បង្កើនធនធានជលផលតាមវាលស្រែ» មានរយៈពេល ៥ឆ្នាំ ដោយ ចាប់អនុវត្ត ពីខែតុលា ឆ្នាំ ២០១៦ និងត្រូវបញ្ចប់នៅខែមិនា ឆ្នាំ ២០២១ មានអង្គការដៃគូចំនួន៤អនុវត្តក្នុងខេត្តចំនួន ៤ត្រូវបាននិងកំពុងអនុវត្តន៍សិក្សាស្រាវជ្រាវអំពីធនធានជលផលតាមវាលស្រែ ដើម្បីចូលរួមអនុវត្តន៍គោលនយោបាយរដ្ឋបាលជលផលថ្នាក់ជាតិស្របតាមយុទ្ធសាស្ត្រចតុកោណក្នុងដំណាក់កាលទីបីរបស់រាជរដ្ឋាភិបាល ក្នុងគោលបំណងធ្វើឱ្យប្រសើរឡើងនូវធនធានជលផល និងប្រព័ន្ធជីវចំរុះតាមវាលស្រែ ជាពិសេស មច្ចាជាតិ ក៏ដូចជាវារីសត្វ និងវារីរុក្ខជាតិផងដែរ។
លោកស្រី ឈី សាវរី អនុប្រធាននាយកដ្ឋាន អភិវឌ្ឍន៏វារីវប្បកម្មរដ្ឋបាលជលផលនៃក្រសួងកសិកម្មរុក្ខាប្រមាញ់ និងនេសាទមានប្រសាសន៍ថា ការបង្កើតសហគមន៍ស្រះជំរកត្រីត្រូវឈរលើគោលការណ៍ធំៗមួយចំនួនដូចជា ពិនិត្យទៅលើមជ្ឈដ្ឋានទឹក សន្ឋានដី ការគ្រប់គ្រងនិងសង្គម។ មជ្ឈដ្ឋានទឹកត្រូវជ្រើសរើសទីតាំងជម្រៅទឹកចាប់ពីកន្លះម៉ែត្រឡើងទៅនិងហាមដាច់ខាតមិនឱ្យគោករីងនៅរដូវប្រាំង។រីឯសន្ឋានដីត្រូវពិនិត្យទៅលើដីតំបន់វាលស្រែលិចទឹក និងស្ថិតនៅឆ្ងាយពីដែនទឹកបឹងបួរទន្លេស្ទឹងអភិរក្សធំៗ និងឆ្ងាយពីប្រព័ន្ឋធារាសាស្ត្រ។ចំពោះស្ថានភាពសង្គមត្រូវពិនិត្យទៅលើបណ្តុះគ្រួសារក្រីក្ររស់នៅច្រើនដែលមានមុខរបរពឹងលើផលត្រី។ សហគមន៍ស្រះជំរកត្រីផ្តល់សារៈសំខាន់ណាស់ ជួយឱ្យផលត្រីតាមវាលស្រែនិងវាលទំនាបកើនឡើងវិញ និងជួយបង្កើនកំរិតជីភាពគ្រួសារដល់ប្រជាសហគមន៍ផងដែរ។
លោក ស្រី កែវសុភៈ នាយរងខណ្ឌរដ្ឋបាលជលផលនៃមន្ទីរកសិកម្មរុក្ខាប្រមាញ់និងនេសាទខេត្តសៀមរាប មានប្រសាសន៍ថា៖ដើម្បី ជួយសំរួលដល់ជីវភាពនៃការរស់នៅរបស់ប្រជាពលរដ្ឋ យើងត្រូវតែធ្វើឲ្យត្រីសំបូរឡើងវិញនៅតាមវាលស្រែបឹងបួរ-ប្រឡាយ-ស្ទឹងត្រពាំង-ស្រះ តាមរយ:ការធ្វើឲ្យមានទីកន្លែងដែលជាជំរកសមរម្យ និងសុខសាន្ត សំរាប់ការរស់នៅរបស់ត្រីផង ហើយទន្ទឹមនឹងនេះការលប់បំបាត់លើការប្រើប្រាស់ឧបករណ៍ខុសច្បាប់ផ្សេងៗក៏ជាភារកិច្ចរបស់យើងទាំងអស់គ្នាផងដែរមិនមែនសំរាប់តែផ្នែកជំនាញជលផលតែម្នាក់ឯងនោះឡើយ ហើយក៏ស្របគោលបំណងរបស់គំរោងបង្កើនធនធានជលផលតាមវាលស្រែជំហានទី២នេះផងដែរ ព្រោះថាគំរោងនឹងបង្កើតឲ្យមានជាស្រ:ឬបឹងដែលជាជំរកត្រីនេះជាភារកិច្ចរបស់យើងទាំងអស់គ្នាជាពិសេសបងប្អូនប្រជាពលរដ្ឋ-អាជ្ញាធ៌មមូលដ្ឋាននិងជំនាញជលផលដើម្បីចូលរួមសំរេចនូវយុទ្ធសាស្ត្រទូទាំងប្រទេសកម្ពុជាយើងគឺសំរេចឲ្យបាន១២០០ស្រ:ជំរកត្រីនៅដំណាច់ឆ្នាំ២០១៩ខាងមុខនេះ។
លោក ចឹក គឹមជុន នាយករងរដ្ឋបាលសាលាខេត្តសៀមរាប មានប្រសាសន៍ថា ធនធានជលផលតាមវាលស្រែ គឺជាផ្នែកមួយដែលគ្របដណ្តប់មួយភាគធំទៅលើដីកសិកម្មក្នុងប្រទេសកម្ពុជាយើង។ប្រជាជនយើងអាស្រ័យផលពីធនធានជលផលក្នុងកំរិតទី២ បន្ទាប់ពីស្រូវ ហេតុដូច្នេះ ការបង្កើនធនធានជលផលតាមវាលស្រែ តាមរយៈការពង្រឹង និងពង្រីកសហគមន៍ស្រះជម្រកត្រី គឺកត្តាមួយដ៏ចាំបាច់ក្នុងការចូលរួមចំណែកក្នុងការអនុវត្តគោលនយោបាយរដ្ឋបាលជលផលថ្នាក់ជាតិបច្ចុប្បន្ននេះ ដែលបានកំណត់អោយរៀបចំបង្កើតសហគមន៍ស្រះជម្រកត្រីចំនួន ១២០០ សហគមន៍ ក្នុងឆ្នាំ២០១៩ និង រំពឹងថានឹងកើនធនធានជលផលរហូតដល់ ៥00.០០០តោន នៅក្នុងឆ្នាំ២០១៩ នេះផងដែរ។
លោក បន្តថា គម្រោងខាងលើនេះមានគោលបំណងសំខាន់ៗ ដូចជា៖ចងក្រងនូវវិធីសាស្ត្រសមស្រប ក្នុងការគ្រប់គ្រងសហគមន៍ស្រះជម្រកត្រី ដើម្បីយកទៅអនុវត្តបន្តនូវ បរិស្ថានធនធានជលផលតាមវាលស្រែដ៏ទៃទៀត។
បង្កើត និងធ្វើអោយមានសុពលភាពនូវគំរូអភិបាលកិច្ចល្អ នៃការគ្រប់គ្រងសហគមន៍ស្រះជម្រកត្រី និងប្រើប្រាស់ប្រភពទឹកពីស្រះជម្រកត្រីសហគមន៍ក្នុងគោលបំណងផ្សេងៗទៀត ប្រកបដោយប្រសិទ្ធិភាពលើកកម្ពស់ចំណេះដឹងដល់ស្ត្រីដែលមានក្មេងតូចក្រោមអាយុ ប្រាំឆ្នាំ ពីសារៈប្រយោជន៍របស់ត្រីល្អិត របបអាហារចម្រុះ ការរៀបចំអាហារអោយបានសមស្រប តាមក្បួនអនាម័យ និងការបរិភោគទឹកស្អាត ផ្សព្វផ្សាយពីចំណេះដឹងដែលបានរៀនសូត្របានពីការអភិវឌ្ឍន៍សហគមន៍ស្រះជម្រកត្រី នៅក្នុងតំបន់ទន្លេសាប ទៅដល់ភ្នាក់ងារអភិវឌ្ឍន៍ដទៃទៀត ដើម្បីពង្រីកការអភិវឌ្ឍន៍បន្ថែមនៅក្នុងតំបន់ផ្សេងៗទៀតនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា និងក្រៅប្រទេស។
អត្តបទ៖ យូ វង្ស
