អ្នកស្រី ហុំ មឿន រស់នៅភូមិស្គន់ ឃុំត្បែង ស្រុកបន្ទាយស្រី ខេត្តសៀមរាប បានឲ្យដឹងថា អ្នកស្រីមានការពេញចិត្តទៅនឹងមុខរបរធ្វើធូបលក់ ព្រោះបានអាស្រ័យជីវិតនឹងមុខរបរនេះ ហើយម្យ៉ាងទៀត ក៏ជាមុខរបរដែលបានបន្តវេនពីម្តាយរបស់គាត់រហូតដល់សព្វថ្ងៃ ក្រោយពីម្តាយដួលបាក់ដៃ ដែលពុំអាចបន្តការងារនេះកើត ។
អ្នកស្រី មឿន បានឲ្យដឹងទៀតថា ចំពោះធូបដែលគាត់ធ្វើលក់នេះ ថ្វីត្បិតមិនមានរូបរាងតូចឆ្មារស្អាតល្អ ដូចធូបដែលនាំចូលពីក្រៅប្រទេសក៏ពិតមែន ប៉ុន្តែអ្នកភូមិជិតឆ្ងាយតែងមកទិញយកទុកអុជ ជាប្រចាំ ព្រោះគេបានដឹងថា ធូបគាត់ធ្វើ គឺជាប្រភេទធូបធម្មជាតិ គ្មានលាយឡំជាតិគីមី ប្រើតែរុក្ខជាតិ ប្រទាល ឬថ្នាំរុក្ខជាតិ ដែលសុទ្ធសឹងជារុក្ខជាតិថ្នាំបុរាណ ប្រទាលក្រអូប ពូកែស័ក្តិសិទ្ធិ ដូចជាដើមប្រាក់ ដើមពោល្យំ ពុំសែន មើមប្រោះតាសេ វ័ល្លិ៍ឆ្នូត សំបោបាយ និងស្លឹកកំប៉ោជាដើម ហើយពេលអុជធូប ឆេះល្អ មានក្លិនក្រអូប ជួយឱ្យស្មារតីធូរស្រាល កាត់បន្ថយការនឿយហត់ ជាពិសេសមិនប៉ះពាល់ដល់សុខភាព។
សូមបញ្ជាក់ថា មុខរបរនេះ នៅមានបន្តធ្វើរហូតដល់សព្វថ្ងៃក្នុងចំនួនតិចតួចគ្រួសារប៉ុណ្ណោះ ដោយចំណេះជំនាញនេះក៏ជាការផ្ទេរមរតកពីជំនាន់មួយទៅជំនាន់មួយ ប៉ុន្តែរបៀបផលិតនិងវត្ថុធាតុដើមធ្វើធូប មិនខុសគ្នាប៉ុន្មានទេ ត្បិតរបៀបធ្វើធូបចេះតៗគ្នា ពីភូមិមួយទៅភូមិមួយ ហើយបន្សល់សម្រាប់ផលិតប្រើក្នុងគ្រួសារផង និងជាមុខរបរសម្រាប់ចិញ្ចឹមជីវិតផង ហើយពួកគាត់ ក៏អាចរកទិញនិងលក់ដូរបានយ៉ាងងាយស្រួលនៅតាមទីផ្សារ វត្តអារាម និងបុណ្យទាននៅតាមភូមិជាដើម ៕
អត្ថបទ និង រូបថត ៖ លោក អ៊ិន សីហរិទ្ធ
កែសម្រួលអត្ថបទ ៖ លោក លីវ សាន្ត
