ថ្លែងនៅក្នុងពិធីចូលបរិវាសកម្មកាលពីពេលថ្មីៗនេះ ព្រះវិភត្តិមុនីញាណ ហ៊ាក់ គឹមហ៊ត់ វិសារទោ ព្រះរាជាគណៈថ្នាក់កិត្តិយស និងជាព្រះចៅអធិការវត្តអារញ្ញសាគរ ក្នុងក្រុងសៀមរាប មានសង្ឃដិកាថា ជារៀងរាល់ឆ្នាំវត្តអារញ្ញសាគរ តែងតែរៀបចំពិធីចូលបរិវាសកម្ម និងអាព្ភានកម្មនៅខែមាឃ ក្រោមការមូលមតិជាឯកច្ឆ័ន្ទ ជាមួយអាជ្ញាធរមូលដ្ឋាន គណៈកម្មការអាចារ្យវត្ត ដើម្បីកំណត់ពេលវេលា និងទីកន្លែង និងស្រង់ឈ្មោះភិក្ខុចង់ចូលរួមក្នុងកម្មវិធី។ ដែលនេះជាប្រពៃណីទំនៀមទម្លាប់អនុវត្តទៅតាមលំអានព្រះវិន័យនៃព្រះពុទ្ឋសាសនា និងអនុលោមទៅតាមទម្លាប់ ដែលធ្លាប់ធ្វើតៗ ពីដូនតាមកផងដែរ។
ព្រះអង្គបន្ថែមថា បរិវាសកម្ម គឺជាកិច្ចក្នុងព្រះវិន័យ ដែលតម្រូវឲ្យភិក្ខុ ត្រូវបំពេញ ដើម្បីរួចផុតពីទោសសង្ឃាទិសេស ដោយការសម្តែងខមាទោស និងដោះចេញនូវអាបត្តិទាំងឡាយណាដែលបានប្រព្រឹត្តិខុសកន្លងមក ដោយកាយវាចារចិត្តក្តី អ្នកផងបានដឹង និងមិនបានដឹងក្តី ដឹងខ្លួនឯង និងមិនបានដឹងខ្លួនឯងថាមានកំហុសក្តី នេះជាអាបត្តិហើយអាបត្តិនេះហៅថាអាបត្តិសង្ឃាទិសេស។ ភិក្ខុដែលបានបដិបត្តបរិវាសកម្ម និងអាព្ភានកម្ម ទទួលបាននូវអត្ថប្រយោជន៍ជាច្រើនដូចជាបាន បដិបត្តិកិច្ចវត្តតាមព្រះវិន័យនៃព្រះពុទ្ឋសាសនា បានកំចាត់បង់នូវទោសអាបត្តិនានា ទោះដឹងខ្លួន ឬមិនដឹងខ្លួនក្តី ទទួលបានឱកាស ប្រោសញាតិញោមទៅតាមនិស្ស័យ ទទួលបាននូវ សីលបរិសុទ្ធល្អស្អាត កំចាត់ មានៈ និងទិដ្ឋិ បានប្រយោជន៍ បីតិប្រាមោក្ខ និងបានចូលរួមជួយ ផ្សព្វផ្សាយធម៌វិន័យ ដល់ប្រជាពុទ្ឋបរិស័ទផងដែរ។ ចំណែកប្រជាពុទ្ឋបរិស័ទ ទទួលបានការស្តាប់ព្រះធម៌ បង្ហាញនូវការគោរពដល់ព្រះពុទ្ឋ ព្រះធម៌ ព្រះសង្ឃ បានបំពេញបុណ្យដោយជ្រះថ្លានិងផ្ទាល់ជាមួយព្រះសង្ឃ កំចាត់នូវចិត្តមានៈ ទោសៈ មោហៈ លោភៈ ។ល។
ព្រះគ្រូបញ្ញាវិសុទ្ឋិរង្សី អាកទ្ឋមោ ម៉ៃ ភីរុណ ចៅអធិការវត្តសុវណ្ណសាគរ (កោះខ្សាច់) មានសង្ឃដិកាថា បច្ចុប្បន្ននេះតាមបណ្តាវត្តវាអារាមរៀបចំពិធីចូលបរិវាស ឬសង្ឃកម្មមួយឆ្នាំម្តងទៅតាមកិច្ចនៃព្រះវិន័យ ខណៈដែល ទំលាប់ពីបុរាណ ភិក្ខុណាត្រូវអាបត្តិសង្ឃាទិសេសក្នុងវេលាណា ភិក្ខុនោះត្រូវតែចូលធ្វើបរិវាសកម្ម ក្នុងវេលានោះ តែដោយបច្ចុប្បន្នមិនអាចធ្វើបានដូចសម័យមុន ទើបគេឃើញវត្តភាគច្រើនធ្វើកិច្ចទៅតាមប្រពៃណីយទំនៀមទំលាប់ស្រុកភូមិរបស់ខ្លួន ក្នុងការរៀបចំរណ្តាប់សម្រាប់ពិធី តែការដឹកនាំនៃកិច្ចស្វាធ្យាយព្រះធម៌ និមន្តគោចរបិណ្ឌបាត្រ ដើរចង្រ្កមភាវនា គង់សមាធិចម្រើនភាវនា តាមទីទួលស្មសាននានា ដើម្បីលាងជម្រះអាបត្តិគឺប្រព្រឹត្តិទៅតាមលំអានព្រះវិន័យ ព្រះសូត្រ និងព្រះអភិធម្ម ក្នុងគម្ពីរព្រះត្រៃបិតករបស់ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ឋដូចៗគ្នា។ ជាក់ស្តែង វត្តមួយចំនួននៅប៉ែកខាងក្រោមនៃក្រុងសៀមរាប តែងតែសន្មតកំណត់នាំគ្នាធ្វើកិច្ចសង្ឃកម្មនេះ នៅអំឡុងខែមាឃនៃឆ្នាំនីមួយៗ ព្រោះថា ខែនេះជារដូវក្តៅហើយសើមហើយប្រជាពុទ្ឋបរិស័ទទំនេរស្រាកស្រាន ពីការងារច្រូតកាត់ផងដែរ។
ព្រះគ្រូ ម៉ៃ ភីរុណ បានពន្យល់អំពីវិធីនៃកិច្ចសង្ឃកម្មនោះថា ក្នុងពេលចូលបរិវាសកម្ម ភិក្ខុទាំងអស់ត្រូវងើបនៅម៉ោង ៣ទាបភ្លឺ ចម្រើនភាវនាហាលទឹកសន្សើម និមន្តពាក់កណ្តាលឈរពាក់កណ្តាលអង្គុយឆ្វែលភ្នំខ្សាច់។ ម៉ោងជិត៧ព្រឹក និមន្តគោចរបិណ្ឌបាត្រប្រស់ញាតិញោមតាមផ្ទះ តាមភូមិ និងនិមន្តមករោងរបស់កូនកម្មវិញ ដើម្បីរៀបចំច្របល់ចង្ហាន់ចូលគ្នាហើយ ចេញឆាន់រៀងៗ អង្គ ក្រោមធ្លប់ឈើ មួយថ្ងៃឆាន់ចង្ហាន់តែមួយពេលនេះប៉ុណ្ណោះ។ វេលារសៀល កូនកម្មទាំងអស់ធ្វើកិច្ចនិមន្តភាវនាហាលថ្ងៃ។ សកម្មភាពទាំងអស់ គឺជាការតបគុណទៅនឹងអ្នកម្តាយដែលខំពរផ្ទៃ និងការលំបាករបស់គាត់ ក្រោយពីសម្រាលបុត្រ រីឯរោងឬតូបសម្រាប់ភិក្ខុធ្វើបរិវាសកម្មស្នាក់សឹងមិនខ្ពស់ពេកមិនទាបពេក ដែលមើលទៅស្ទើរឈរស្ទើរអង្គុយមិនកើត គឺតំណាងឱ្យឧទ្ទរនៃមាតាក្នុងអំឡុងពេលមានផ្ទៃ ហើយកូនកម្មសឹងនៅក្នុងតូបនេះប្រៀបប្រដូចនឹងការនៅក្នុងផ្ទៃមាតាដូច្នោះដែរ ទាំងនេះធៀបប្រដូចទៅនឹងកាលដែលមាតាក្រោយពីសម្រាលបុត្រ តែងតែជួបនូវភាពហត់ហេវក្តៅត្រជាក់ ល្វីងជូរចត់ ពិបាកនឹងពណ៌នាក្រៃលែង ជាមួយគ្នានោះក៍មានការចម្រើនមេត្តាភាវនាបវរណា និងដើរប្រទក្សិណជុំវិញភ្នំខ្សាច់ផងដែរ ដែលទាំងអស់ខាងលើជាកិច្ចបដិបត្តិតាមគម្ពីរព្រះសូត្រ។ ចំណែកឯ ការដឹកនាំកូនកម្មឱ្យទៅធ្វើធុតង្គចម្រើនមេត្តាភាវនា បង្សុកូលនៅតាមទីស្មស្មានរាប់ម៉ោងក្នុងពេលរាត្រីស្ងាត់នោះ គឺជាកិច្ចប្រតិបត្តិតាមគម្ពីរព្រះអភិធម្ម ពាក់ព័ន្ឋនឹងព្រះវិន័យ ព្រះភិក្ខុសង្ឃសូត្រស្វាធ្យាយផ្តាច់អាបត្តិ៕
អត្ថបទ រូបភាព៖ លោក យូ វង្ស