អ្នកស្រុកតំបន់អង្គរ នៅតែចាត់ទុកការយកស្រទបចេកមកឆ្លាក់រំលេចចេញជាក្បូរក្បាច់រចនា សម្រាប់ធ្វើជាគ្រឿងលំអគឺជាសិល្បៈម្យ៉ាងដែលអ្នកស្រុកអង្គរនៅតែបន្តធ្វើជាច្រើនជំនាន់មកហើយ ទាំងនៅក្នុងព្រះរាជពិធីនិងបុណ្យទានផ្សេងៗទៅតាមប្រពៃណី ព្រោះការឆ្លាក់ក្បាច់លើស្រទបចេក រំលេចចេញក្បូរក្បាច់ ភ្ញីផ្កានេះ ជាសិល្បៈយ៉ាងសំខាន់ស្ទើរខ្វះពុំបាន សម្រាប់ដាក់ជាដង្វាយចំពោះទីសក្ការៈដូចជា អាសនៈតម្កល់ព្រះពុទ្ធរូប កន្លែងតម្កល់គម្ពីធម៌អាថ៌ រានពុទ្ធគុណ បុស្បុកឬក៏ទីតម្កល់ម្ឈូសសម្រាប់បូជាសពជាដើម។
លោក ជា វុធ អាយុ៤៤ឆ្នាំ ជាអ្នកស្រុកក្នុងតំបន់អង្គរម្នាក់ រស់នៅភូមិពាម ឃុំដូនកែវ ស្រុកពួក ខេត្តសៀមរាប បានឱ្យដឹងថា រូបគាត់មានជំនាញខាងសិល្បៈឆ្លាក់ក្បាច់ស្រទបចេកជាង២០ឆ្នាំមកហើយ ដោយបានរៀនសូត្រពីចាស់ព្រឹទ្ធាចារ្យ ចាស់ទុំនៅក្នុងភូមិ រួមជាមួយនឹងការចុះទៅសង្កេតមើលក្បាច់ចម្លាក់នៅតាមប្រាសាទនានាដោយផ្ទាល់ថែមទៀត ដូចជាប្រាសាទអង្គរវត្ត បន្ទាយស្រីជាដើម ដើម្បីយកមកច្នៃក្បាច់បន្ថែមទៅលើការងារឆ្លាក់លើស្រទបចេក ឱ្យកាន់តែរស់រវើក ។
លោក ជា វុធ បន្តថា ដើម្បីចាក់ស្រទបចេកឱ្យទៅជាក្បាច់បានល្អ គឺត្រូវការកាំបិតមុត ដើមចេកស្រឡូនមានស្រទបល្អច្រើន ឬស្សីសម្រាប់ដោតភ្ជាប់ក្បាច់ និងក្រដាសពណ៌ ហើយការចាក់ក្បាច់ស្រទបចេកនេះ ក៏សម្របទៅតាមអាកាសធាតុដែរ បើរៀបចំកម្មវិធីបុណ្យទាននៅរដូវក្តៅ តម្រូវឱ្យអ្នកចាក់ក្បាច់ស្រទបចេក ត្រូវតែចាក់ដោយរហ័សរហួន និងលៃក្បាច់ឱ្យមានរាងធំបន្តិច ដើម្បីបង្ការនៅពេលស្រទបចេកនោះស្វិត ក៏ប៉ុន្តែវានៅតែរក្សាទ្រង់ទ្រាយក្បាច់ល្អ ។ ម្យ៉ាងទៀត អ្នកចាក់ស្រទបចេកអាចចាក់ភ្លាម រៀបចំកម្មវិធីភ្លាមៗក៏បានដែរ ដើម្បីរក្សាកុំឱ្យស្រទបចេកស្វិតទាន់។
លោក ជា វុធ បន្តទៀតថា អ្នកភូមិពាម ហាក់មិនសូវជាពេញនិយមការរៀបចំតម្លើងរោងស្រាប់ ឬក្បាច់ក៏ដែលបោះពុម្ពចេញជាផ្ទាំងៗដោយបច្ចេកវិទ្យាសម័យថ្មី ដូចជាអ្នករស់នៅទីក្រុង ឬទីប្រជុំជនឡើយ។ អ្នកភូមិពាម គឺនៅតែនិយមលើសិល្បៈតុបតែងរោងបុណ្យផ្សេងៗទៅតាមប្រពៃណីរបស់អ្នកភូមិ ដែលបន្សល់ទុកជាច្រើនជំនាន់មកហើយ ហើយលោកក៏ចង់ឱ្យកូនចៅជំនាន់ក្រោយ ជួយថែរក្សាក្បាច់ឆ្លាក់លើស្រទបចេកនេះ កុំឱ្យបាត់បង់ពីព្រោះវាជាកេរ្ដិ៍មត៌ករបស់ដូនតា ដែលខំបន្សល់ទុកជាយូរមកហើយនោះ ។
លោក គី បានអធិប្បាយថា សិល្បៈចាក់ក្បាច់លើស្រទបចេកនេះ គេប្រើនៅក្នុងពិធីបុណ្យគ្រប់ប្រភេទ ដូចជា បុណ្យចម្រើនអាយុ បុណ្យបូជាសព បុណ្យដារលាន បុណ្យបច្ច័យបួន ឬក៏បុណ្យពុទ្ធាភិសេកជាដើម គឺសុទ្ធតែមានការតុបតែងលម្អដោយក្បាច់ចាក់ចេក។ ការប្រើក្បាច់ទៀតសោត មាន២ប្រភេទ តួយ៉ាងក្នុងបុណ្យពុទ្ធាភិសេក គឺគេត្រូវប្រើក្បាច់ណាដែលមានសិរីសួស្តី ដូចជាក្បាច់ភ្ញីទេស រីឯបុណ្យបូជាសពវិញ គេច្រើនប្រើភ្ញីភ្លើង គឺមិនប្រើផ្ទាំងក្រដាសដែលគេគូរក្បាច់ស្រាប់ៗ ឬក្បាច់ស្មាច់នោះឡើយ។
មានក្បាច់ចម្លាក់បុរាណជាច្រើន ដែលអ្នកភូមិតែងយកមកប្រើ សម្រាប់ឆ្លាក់លើស្រទបចេក ដោយយកគំរូពីតាមប្រាសាទបុរាណ មកបូកផ្សំបញ្ចូលគ្នា ដូចជាក្បាច់ភ្ញីហក់ ក្បាច់ភ្ញីវល្លិ៍ ក្បាច់ក្លាំពូ ក្បាច់ផ្កាច័ន្ទ ក្បាច់កិន្នរ ក្បាច់កិន្នក់ ក្បាច់បាយសែ និងក្បាច់បាយហាជាដើម ៕
អត្ថបទ និងរូបភាព៖ លោក ជា ស្រស់
កែសម្រួល៖ លោក លីវ សាន្ត
