ក្នុងឱកាសនៃរដូវចូលវស្សាឆ្នាំនេះដែលសល់វេលាប្រមាណជាមួយខែទៀតចូលមកដល់ នាថ្ងៃទី១៨ខែមិថុនាឆ្នាំ២០១៩ ព្រះសង្ឃនិងពុទ្ឋបរិស័ទក្នុងក្រុងសៀមរាបខេត្តសៀមរាប ដឹកនាំដោយព្រះព្រះវិជ័យរង្សី សាសនធរោ ឡាច លាង ព្រះគ្រូអនុគណក្រុងសៀមរាប និងជា គ្រូចៅអធិការវត្តទេពពោធិ៍វង្សហៅវត្តថ្មីរួមជាមួយព្រះគ្រូចៅអធិការបណ្តាវត្តនានាក្នុងក្រុងសៀមរាប បាននាំយកទៀនគោលចំណាំព្រះវស្សា សម្រាប់ដុតបំភ្លឺក្នុងរដូវចូលវស្សារួមជាមួយទ័យវត្ថុជាចតុបច្ច័យនិងគ្រឿងឧបភោគបរិភោគជាច្រើនទៀត វេរប្រគេនដល់ព្រះសង្ឃគង់នៅអាស្រមរុក្ខារាមសាមគ្គីសែនជ័យ ស្ថិតនៅក្នុងភូមិសាមគ្គី ឃុំត្រពាំងប្រិយ៍ ស្រុកអន្លង់វែង ខេត្តឧត្តមានជ័យ។ ថវិកាទទួលបានពីការចូលរួមរបស់ប្រជាពុទ្ឋបរិស័ទក្នុងឱកាសនោះសរុបចំនួន១៤លានរៀល និងជាង៧០០ដុល្លារ ដោយមិនគិតពីទេយ្យវត្ថុ សំពត់សាដក់ និងគ្រឿងឧបភោគបរិភោគ និងទៀនចំណាំវស្សាដ៍ច្រើនសន្ឋឹកសន្ឋាប់នោះផងទេ ត្រូវបានវេរប្រគេនដល់ព្រះសង្ឃគង់ចាំក្នុងអាស្រមនោះ ដើម្បីទុកប្រើប្រាស់ជាចតុបច្ច័យនិងប្រើប្រាស់ទៅតាមការសមគួរសម្រាប់រៀបចំកសាងហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ឋក្នុងទីអាស្រមទៅតាមភាពជាក់ស្តែង។
ក្នុងឱកាសវេរប្រគេនទៀនវស្សានោះដែរ ព្រះតេជគុណ ឡាច លាង បានមានសង្ឃដីកាឱ្យដឹងថា៖នេះមិនមែនជាលើកទីមួយទេ ដែលព្រះសង្ឃនិងប្រជាពុទ្ឋបរិស័ទក្នុងក្រុងសៀមរាប សហគារមូលមតិគ្នានាំយកទេយ្យវត្ថុនិងគ្រឿងឧបភោគបរិភោគទៅវេរប្រគេនដល់ភិក្ខុសង្ឃដែលគង់នៅខេត្តតាមបណ្តោយព្រំដែន កម្ពុជាថៃ ព្រោះព្រះអង្គមើលឃើញថា វត្តនិងអាស្រមមួយចំនួននៅតាមព្រំដែន មានសភាពខ្វះខាតនិងមិនទាន់រីកចំរើនដូចវត្តមួយចំនួននៅក្នុងទីប្រជុំជននៅឡើយទេ ហើយសកម្មភាពនេះ សបញ្ជាក់ឱ្យឃើញពីការយកចិត្តទុកដាក់គិតគូពីសុខទុក្ខដល់ព្រះសង្ឃនៅទីជនបទ។
ព្រះគ្រូវិចិត្រវង្សា ញាតិធម្មោ ហែមគឹមសាន ព្រះគ្រូចៅអធិការវត្តប្រាសាទគោកចក អង្គមានថេរដិកាថា៖សកម្មភាពនេះ ក៍ធ្វើឡើងក្នុងបំណងជួយជម្រុញការគោរពប្រតិបត្តិ ប្រពៃណីទំនៀមទំលាប់សាសនាទៅតាមគន្លងលំអានព្រះពុទ្ធបរមគ្រូនៃយើងស្តែងឡើងតាមរយៈព្រះសង្ឃក្នុងខេត្តសៀមរាបចំពោះព្រះភិក្ខុសង្ឃនៅតំបន់ឆ្ងាយដើម្បី ផ្សារភ្ជាប់មនោសញ្ចេតនារំលែកការលំបាករវាងព្រះសង្ឃនៅទីជនបទនិងព្រះសង្ឃនៅទីប្រជុំជនពិសេសក្នុងឱកាសចូលវស្សាមួយត្រីមាសនាពេលខាងមុខនេះ វត្តនៅទីជនបទនឹងជួបភាពអត្តខ័ត និង បញ្ជាក់ឱ្យឃើញពីការរួមចំណែកក្នុងការរក្សា ទ្រទ្រង់ពង្រឹងខឿនវប្បធម៌ប្រពៃណីសាសនា ជំនឿទំនៀមទំលាប់ឱ្យកាន់តែរឹងមាំឡើង។បើតាមការបញ្ជាក់របស់គណៈកម្មការ និងព្រះសង្ឃ គង់នៅអាស្រមរុក្ខារាមសាមគ្គីសែនជ័យ នេះថា៖ភូមិសាស្ត្រទីតាំងអាស្រមនេះមានផ្ទៃដីទំហំជាង៣ហិកតា។កាលដើមឡើយតំបន់នេះជាសមរភូមិប្រយុទ្ឋដ៍ក្តៅគគុក ក្រោយពីប្រទេសជាតិទទួលបានសន្តិភាពទាំងស្រុងនៅអំឡុងចុងទសវត្សទី៩០មក ប្រជាពលរដ្ឋមកពីទីជិតឆ្ងាយបានមករស់នៅទីនេះ និងបានបង្កើតជាភូមិសហគមន៍ ហើយ តែងនាំគ្នាប្រារព្ឋពិធីបុណ្យផ្សេងៗទៅតាមជំនឿ ប្រពៃណី ទំនៀមទំលាប់ និងបានឯកភាពគ្នាបង្កើតឡើងជារោងបុណ្យសហគមន៍ធ្វើបុណ្យទានជារៀងរហូតមក តែដោយមើលឃើញថាតំបន់នេះឆ្ងាយពីទីប្រជុំជន វត្តអារាមនៅឆ្ងាយ ចាស់ៗ ពិបាកក្នុងការធ្វើដំណើរពេលទៅសមាទានសីល ឬបុណ្យទានផ្សេងៗ ប្រជាពលរដ្ឋទីនេះក៍សុំបង្កើតជាវត្តដោយមានការនិមន្តព្រះសង្ឃគង់នៅ និងរៀបចំកុដិ សាលាឆាន់ និងសាឡុម ជាលក្ខណៈបណ្តោះអាសន្នសម្រាប់ព្រះសង្ឃប្រតិបត្តិធម៌និងសម្រាប់ការជួបជុំគ្នាធ្វើបុណ្យទាន។តែបច្ចុប្បន្ននៅជាអាស្រមនៅឡើយទេ ដោយគណកម្មការនិងព្រះសង្ឃបានដាក់សំណើរលិខិតច្បាប់ផ្សេងៗស្នើសុំទៅធម្មការស្រុករួចហើយដើម្បីទទួលស្គាល់ជាវត្តផ្លូវការ។អាស្រមនេះបដិសន្ឋិបានជាង២ឆ្នាំមកហើយ មានព្រះសង្ឃ៦អង្គគង់នៅ។
អត្ថបទ និងរូបភាព៖ លោក យូ វង្ស
