ព្រះគ្រូ ធម្មសិរីញាណ ឡម លឿម ព្រះវិន័យធរវត្តដំណាក់ ក្រុងសៀមរាប ខេត្តសៀមរាប បានមានព្រះដីកាឱ្យដឹងក្នុងពិធីរាប់បាត្រព្រះសង្ឃចំនួន១៦៧អង្គនៅថ្ងៃទី២៤ខែកុម្ភៈឆ្នាំ២០២៤ថា៖ពិធីបុណ្យមាឃបូជាជាពិធីបុណ្យដ៏ធំនិងសំខាន់មួយក្នុងចំណោមបុណ្យផ្សេងៗរបស់ព្រះពុទ្ឋសាសនានិងត្រូវបានភិក្ខុ សាមណេរ ព្រមទាំងប្រជាពុទ្ឋបរិស័ទ តែងតែប្រារព្ធឡើងជារៀងរាល់ឆ្នាំនៅថ្ងៃ១៥កើត ខែមាឃ ដើម្បីរំឭកទៅដល់ព្រឹត្តិការណ៍ដ៏សំខាន់ ២ ដែលបានកើតឡើង នៅក្នុងពេលដែលព្រះពុទ្ធជាម្ចាស់ ទ្រង់ព្រះធរមាននៅឡើយ។
ព្រឹត្តិការណ៍សំខាន់ ទី១ គឺពេលដែលព្រះអង្គទ្រង់ប្រជុំព្រះភិក្ខុសង្ឃចំនួន ១២៥០អង្គ ជាការប្រជុំលើកដំបូង ដើម្បីប្រកាសនូវគោលការណ៍មូលដ្ឋានឬធម្មនុញ្ញព្រះពុទ្ឋសាសនា ដែលហៅថា ឱវាទបាតិមោក្ខ និងទី២ គឺដើម្បីរំឭកដល់ព្រឹត្តិការណ៍ដែលព្រះពុទ្ធអង្គទ្រង់ប្រកាសដាក់ព្រះជន្មាយុសង្ខារនៅចំពោះមុខមារ ។
មហាឧបាសិកា ង៉ែត វណ្ណដារ៉ា ក្នុងនាមជាពុទ្ឋសាសនូបត្ថម្ភមួយរូប បានសម្តែងនូវសមាណចិត្តជ្រះថ្លា និងបង្ហាញពីសារៈខ្លឹមសារដែលទទួលបានពីបុណ្យមាឃបូជា គឺបានផ្តល់គុណតម្លៃនិងអត្ថប្រយោជន៍យ៉ាងច្រើនដល់បរិស័ទយកទៅប្រើប្រាស់ក្នុងឋានៈជាបរិស័ទ ការអនុវត្តតាមឱវាទព្រះពុទ្ឋ នឹងនាំទៅរកសន្តិភាពផ្លូវចិត្តជាពិតប្រាកដ ។ជាពិសេសនិងសំខាន់បំផុតគឺខ្លឹមសារសង្ខេបនៃឱវាទបាតិមោក្ខមាន៣គាថាដែលព្រះពុទ្ឋប្រៀនប្រដៅឱ្យឱ្យពុទ្ឋបរិស័ទបដិបត្តិក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃនោះគឺ៖កិរិយាមិនធ្វើនូវបាបទាំងពួង កិរិយាបំពេញកុសលជារឿយៗ កិរិយាធ្វើចិត្តរបស់ខ្លួនឲ្យល្អផូរផង់ ទាំងនេះជាពាក្យប្រដៅរបស់ព្រះពុទ្ធទាំងឡាយ។សារៈប្រយោជន៍ដ៍សំខាន់ដែលព្រះសង្ឃនិងបរិស័ទទទួលបានពីបុណ្យមាឃបូជា គឺនៅត្រង់ការយកឱវាទទាំងបីចំណុចរបស់ព្រះអង្គមកគោរពប្រតិបត្តិនេះឯង សំដៅលើការ ប្រព្រឹត្តតែសេចក្តីល្អទាំងកាយវាចាចិត្ត ហើយក្នុងនាមជាពុទ្ធសាសនិកជន និងមនុស្សជាតិទូទៅត្រូវគោរពស្រឡាញ់រាប់អានគ្នា ស្របទៅតាមគោលបំណងរបស់ ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ឋ៕
ពុទ្ធសាសនិកជនខ្មែរគ្រប់ៗរូបនៃប្រទេសអ្នកកាន់ព្រះពុទ្ធសាសនា តែងប្រារព្ធពិធីបុណ្យមាឃបូជារៀងរាល់ថ្ងៃ ១៥កើត ខែមាឃ ដើម្បីសម្តែងនូវសេចក្តីដឹងគុណរបស់ខ្លួនចំពោះព្រះអង្គ ដោយការបូជាគ្រឿងសក្ការៈ ផ្សេងៗ សូត្រធម៌ សមាទានសីល ស្តាប់ធម៌ទៅតាមសទ្ធាជ្រះថ្លារៀងៗខ្លួន។ដោយឡែក នៅក្នុងវត្តអារាមវិញ ព្រះសង្ឃ និងអារាមិកជនទាំងអស់នាំគ្នារៀបចំសម្អាតវត្ត និងរៀបចំគ្រឿងសក្ការៈផ្សេងៗ តាក់តែងភ្លើង ក្បូរក្បាច់រចនាទៅតាមទំនៀមទម្លាប់របស់វត្តនីមួយៗ។ ជាការកត់សម្គាល់ នៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជាយើង កម្មវិធីបុណ្យមាឃបូជា ពីវត្តមួយទៅវត្តមួយមិនដូចគ្នាទាំងស្រុងនោះទេ ប្លែកគ្នាខ្លះទៅតាមតំបន់ ស្រុកទេសរៀងៗខ្លួន តែមានអត្ថន័យរួមតែមួយគឺ ដើម្បីសម្តែងនូវការដឹងគុណដល់ព្រះពុទ្ធជាម្ចាស់ ដែលជាព្រះបរមគ្រូ៕
អត្ថបទ និង រូបភាព ៖ លោក យូ វង្ស
